سوغاتی یادت نره

یکی از فرهنگ‌های غلطی که امروزه در جامعه ما به شدت جا افتاده است فرهنگ درخواست سوغاتی و معلول آن یعنی خرید سوغاتی‌ست.
باور کنید موضوع جدی‌ست شاید شما که این مطلب را می‌خوانید زیاد در بند این فرهنگ نباشید ولی حتما خودتان هم قبول دارید که چنین فرهنگی در جامعه به شدت نفوذ پیدا کرده است. چنان نفوذی که شخص مسافر خرید سوغاتی را امری ضروری و واجب تلقی کرده و حتی قبل از سفر اقدام به تهیه‌ی لیست می‌نماید تا مبادا کسی از قلم بیفتد.
این گونه است که خرج خرید سوغاتی با خرج خود سفر برابری کرده و اکثرا حتی از آن پیشی (منظورم گربه نیست) هم می‌گیرد. یعنی به راحتی همین کادوها، هزینه‌ها را دو یا سه برابر می‌کنند، چه این سفرها زیارتی باشند و چه سیاحتی.
بارها مخصوصا از زبان کسانی که از سفرهای زیارتی برگشته‌اند شنیده‌ام که هدایا و سوغاتی ها‌یشان کم آمده و به ناچار به بازارهای کربلا و مکه و مدینه و مشهد نزدیک منزلشان! سر زده و سوغاتی‌هایی بس متبرک شده !جهت آشنایان از قلم افتاده تهیه نموده‌اند و احتمالا آن آشنایان هم بارها هدایای متبرک شده و دور حرم گردانده شده‌ی فوق را به چشمان خود مالیده و بوسیده‌اند. آری فرهنگ غلط رفتارهای غلط به دنبال خواهد داشت( یا شاید هم رفتارهای غلط ،فرهنگ غلط به دنبال خواهد داشت).
نکته‌ی جالبتری که در این بین به چشم می‌خورد چشم و همچشمی‌هایی ست که در این بین رخ می‌دهد. یکی می‌گوید چرا برای فلانی چادری آورده و برای من روسری، آن یکی می‌گوید چرا برای فلانی پیراهن آرمانی آورده و برای من شلوارک نایک.یکی هم نیست به آن‌ها بگوید که: به پیر به پیغمبر، دندان اسب پیکشی را نمی‌شمارند.
با افزایش بی‌رویه توقعات وپایین آمدن ارزش پول و گرانی اجناس، روز به روز شاهد کم شدن سفرها(چه درون مرزی و چه برون مرزی ) هستیم. کاملا به این حرفم معتقدم که اگر بتوانیم فرهنگ خرید و درخواست سوغاتی را از بین ببریم میزان سفرهایمان بیشتر شده و درسفرها بدون دلهره ‌ی این که چه چیزی برای چه کسی بخریم بیشتر هم به ما خوش خواهد گذشت.
همه‌ی این ها را گفتم که بگویم سفری در پیش دارم و با خودم قرار گذاشته‌ام که برای هیچ‌کدامتان سوغاتی نخرم.