خود اقراری‌های من

به واسطه‌ی دوست بزرگواری به مجلس خود اقراری دعوت شدم.
این شما و این هم خود اقراری‌های من. چه کوتاه و چه بلند.

بدترین اتفاق: خدا پدر مادرتان را برایتان نگه دارد.
خوب‌ترین اتفاق: تعارف کردن آدامس به همه -در یک جمع دوستانه- الا به کسی که بعدها عیال جان شد و با همین عمل شنیع در ذهنش برای همیشه ثبت شدم.
بدترین تصمیم: رد پیشنهاد پدرِخیاطِ دختر همسایه که گفته بود در صورتی که دامادشان شوم برایم لباس زورو خواهد دوخت.
بزرگ‌ترین پشیمانی: خب وقتی بدترین تصمیم را گرفتم طبیعتا به دنبالش بزرگترین پشیمانی سراغم آمد.
فرد تأثیرگذار زندگی: دوست دوران کودکی‌ام که دوست دخترش را به من بخشید و با این کار بخشندگی را به من آموخت.
آرزوی زندگی: ان‌شاءالله با اجرای طرح تهوع اقتصادی وضعم آن‌قدر خوب می‌شود که با تصویب لایحه حمایت از خانواده بتوانم نقش کوچکی در اعتلای ایران اسلامی داشته باشم.
اعتقاد به معجزه: اف بر ما و هم‌نسلانمان که علی‌رغم درک معجزه هزاره سوم باز هم به معجزه بی‌اعتقاد باشیم.
اعتقاد به خوش‌شانسی: وقتی در چت‌روم یاهو از بین آن‌همه آدم برای عیال‌جان پیغام فرستادم فهمیدم که عیال جان چقدر خوش‌شانس بوده است. از آن روز به شانس اعتقاد پیدا کردم.
خیانت: برای آقایان مشکلی ندارد. ان‌شاء‌الله لایحه که تصویب شد قانونی‌اش هم می‌کنیم.
عشق: مفهوم دستمالی شده‌ای شده‌، من دیگر دستمالی‌اش نکنم بهتر است. اصولا دستمالی کردن خوب نیست، قباحت دارد.
دروغ: یک سال و اندی‌ست دیگر دروغ کوچک نمی‌گویم.ایمان آورده‌ام که دروغ هرچه بزرگتر باورش آسان‌تر.
از که بدم می‌آید: از کارل فریدریش گوس که با «قوسِ گوس‌»اش یا به قول استاد ترک زبانمان: «گوس گوس»اش، باعث شد دو ترم موفق به پاس کردن فیزیک دو نشوم. لعنت خدایان بر تو باد.نمی دانید برای بار سوم چه استرسی داشتم. جناب گوس تمام آبروی چندین ساله‌ام را داشت به باد فنا می‌داد. البته پایه‌ام قوی شد.
تا به حال دل کسی را شکانده‌اید: متاسفانه در دومرحله با حمایت پیدا و پنهان ایادی داخلی و خارجی استکبار دل فردی را شکانده‌ایم .‌خدا از سر تقصیراتم بگذرد.
دلیل انتخاب اسم وبلاگ: این اسم با توجه به ملاحظات کنسیوپکتالی در واکاوی نظرات کرازماتیک زیدکوویچ انتخاب شده.
از بچه‌های وب چه کسی را بیش‌تر دوست دارید؟ بدون هیچ توضیح اضافه آقای کمالی. یعنی من دیوانه‌ی این مرد هستم. هر وقت دلم از سختی‌های روزگار می‌گیرد به وی پناه می‌برم. خدا ایشان را برای وبلاگستان فارسی حفظ کناد. الف دعا رو حال نمودید؟
تعریفی از زندگی خودم: کسی که می‌دانست چه می‌تواند باشد ولی نخواست که آن چیزی که می‌دانست می‌تواندباشد‌، باشد.
خوش‌بختی: آن‌هایی که زیاد فکر می‌کنند کمتر احساس خوش‌بختی می‌کنند.


این واژه‌ها یادآور چه چیزی برای‌تان هستند؟
هلو: وزیر بهداشت / قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید.
خدا: EYES WIDE SHUT، همین.
امام حسین: مظلومیت در زمان خود و مظلومیت بیشترش در زمان حال/ آقا یه کم بیشتر بریز واسه مریض می‌خوام.
اشک: پسرکی که کنار در مهدکودک به مادرش می‌گفت: مامان نمی‌دونم چرا این‌جا می‌رسم از چشمام واسه خودش اشک میاد. مدیونم هستید اگر فکر کنید آن پسر بچه من بودم.
کوه: از پشتش برای تحقیر استفاد می‌شود. جلویش را نمی‌دانم.
فرار از زندان: اعتقاداتت را زیر سوال ببر و از زندان وبلاگ آپ کن. نیازی به فرار نداری. رهایت می‌کنند.
هوش: مدیر راهنمایی‌مان سرِ صف صبحگاه پشت بلندگو داد زد: «این پنگول بی‌هوش کیه که تیزهوشان قبول شده و همه دارند دنبالش می‌گردند ولی خودش انگار نه انگار؟». پی‌نوشت: لذت بردید چگونه پز دادم؟
خواهر زن: عده‌ای معتقدند که خواهر زن، نان زیر کباب است. ما که نداریم. خلاص.
رنگ چشم‌هایم: رنگ چشمام خیلی عجیبه( با ابراز ارادت و علاقه به آهنگ چشماتِ مهرنوش که در این فضای نابهنجار موسیقی ایرانی با یک آهنگ ساده و دلنشین لذت را به من هدیه می‌کند).
رنگ مورد علاقه: همان رنگی که اخیرا انعکاس نورآبی‌اش می‌کند.
جواب تلفن و ارتباطات: نمی‌دهم. جواب تلفن را می‌گویم. لطفا مزاحم نشوید. ارتباطاتمان هم همیشه در حال پاره شدن توسط کشتی‌های عبوری‌ست. تعریفی ندارد.
کلام آخر: خدا‌وکیلی همه‌‌ی جوابا رو خوندی؟

ادامه‌ی بازی را از جانب خودم عقیم می‌گذارم. هر کسی خواست ادامه بدهد خبرم کند تا بخوانمش.